ساز مطرب

می زند دستی به سازش ، تا دلم را خون کند

                         بشکند ساز تو مطرب ، وه که با ما چون کند 

ما  خود  از آه جگرسوزی ، به تو  رو  کرده ایم 

                         نغمه ا ت  سوز  دگر ، بر  آه  ما  افز ون  کند

یا رب این مطرب چه جادو ، کرده در احوال ما 

                         رد سحری بایدم ، تا باطل این افســـون کند

از  تعـــمد  پرده  را ، در  شــــور  کرده  انتخاب

                         می نـــوازد  می نوازد  ،  تا  مرا  بیرون  کند

آنچه سوزاندم دل عشاق ، بی سامان به شعر

                         در تلافی گشته مجموعم ، که او  اکنون کند 

بی سبب خوش کرده بودم دل ، که تسکینم دهد

                         ساز او ارزانی اش ، چون خاطرم محزون کند

ای  دل  این  شــادی  رها  و  ،  این  ترنم  واگذار 

                         عهد بسته ساقی امشب ، تا ترا مجنون کند

شعر از امیرحسین امیریان