باید بفهمد عاشقم

میروم گل میخرم، باید بفهمد عاشقم

گل برایش میبرم، باید بفهمد عاشقم

گل نیازی نیست، وقتی اینقدر حالم بد است

از همین چشم ترم، باید بفهمد عاشقم

از همین اصرار که ، هی سعی دارم بی دلیل

از مسیرش بگذرم، باید بفهمد عاشقم

از همین دیوانه بازی های بی حد و حساب 

از همین شور و شرم، باید بفهمد عاشقم

یک نفر در شهر پیدا کن که نشناسد مرا

از همه رسواترم، باید بفهمد عاشقم

عالم و آدم خبر دارند و باور کرده اند

او ندارد باورم، باید بفهمد عاشقم

باید از امشب غزل پشت غزل وصفش کنم

شاعرم،خیر سرم، باید بفهمد عاشقم..

دل آدم

شوق دریا شدن و.. قطره ی شبنم بودن

غیر اندوه چه دارد دلِ آدم بودن

دست تقدیر تورا کاش به من پس بدهد

تاکه باقی ست کمی فرصت با هم بودن

سعی دارم به گناهی متوسّل بشوم

قسمتم نیست به لبهای تو محرم بودن

بی تو ای میوه ی ممنوعه چه فرقی دارد

اهل فردوس برین یا که جهنّم بودن

جز تماشای جگرگوشه ی خود روی صلیب

چه گلی زد به سرش پاکیِ مریم بودن

دارم از بخشش تو اینهمه تنهایی را

حضرت عشق! بس است اینهمه حاتم بودن

خار بودن به همه زخم زدن آسان است

ای خوشا زخم کسی را گل مرهم بودن

دلخوشی

دلخوشی هرگز نیامد شایدم قسمت نبود

پشتِ هر حکمت لزوما هم درِ رحمت نبود

عاشقی کردن شبیه قصّه ها زیبا نبود

عشق هم آمد ولی جز لایقِ لعنت نبود

غارِ من گنجایشی دیگر به غیر از من نداشت

هر که آمد ماندنی شد،از قضا دعوت نبود

تاب دارد مغز من سُر میخورم در خاطرات

زندگی چیزی به غیر از تونل وحشت نبود

هر چه پیش آمد سپر کن سینه را با سرخوشی

هیچ چیز انقدر ها هم با اهمیّت نبود...