پینه

پیشانی حاجی شهر پینه بسته بود
دستان پدرم نیز ...
بزرگ تر که شدم فهمیدم
پدرم با دستهایش نماز می خواند ...
حس می کنم بوسه بر این پینه ها عبادت است

دلبستگی

اگر دل بستی,محکم نبند…
چون او میرود و تو میمانی ویک ‘گره ی کور’…

روزگار ما

سیب می خواهـــد دلــش ...
آنکه بی حساب عاشـــق است ...
امــا نمی داند ...!
کـــرم دارد روزگـــار مـا !

دقت کردی؟

گاهی... جای رحمت میشویم زحمت

جای محرم میشوم مجرم

جای ژست میشویم زشت

جای یار میشویم بار

جای قصه میشویم غصه

جای زبان میشویم زیان و....

پس زیادی به خودمان مغرور نباشیم چون با یک نقطه جابجا میشویم

خوشبختی دنیا

خاصیت دنیاست

در اوج داشتن و خوشبختی

دلهره ی ” از دست دادن ” پر رنگ تر است . . .