طلب عشق

تنها گرگها نیستند که لباس میش بر تن میکنند

                                      گاهی پرستو ها هم لباس مرغ عشق میپوشند

                                                                                       عاشق که شدی کوچ میکنند

یادمان باشد از امروز خطایی نکنیم                                     

    گر که در خویش شکستیم صدایی نکنیم     

پر پروانه شکستن هنر انسان نیست ؛                                  

    گر شکستیم زغفلت من و مایی نکنیم

یادمان باشد اگر شاخه گلی را چیدیم ؛                                   

      وقت پرپر شدنش ساز و نوایی نکنیم

یادمان باشد اگر خاطرمان تنها شد؛                                   

    طلب عشق زهر بی سر و پایی   نکنیم …

لیلی امروز

دید مجنون دختری مست و ملنگ
در خیابان با جوانانی مشنگ
خوب دقت کرد در سیمای او
دید آن دختر بُود لیلای او
با دلی پردرد گفتا این چنین
حرف ها دارم بیا (پیشم بشین)
من شنیدم تازگی چت می کنی
با جوانی اهل تربت می کنی
نامه های عاشقانه می دهی
با ایمیل از ( توی) خانه می دهی
عصرها اطراف میدان ونک

عشق یخی

 

آی آدمـــــا گـــول نخورین            بــــاعشقای دروغـــــــکی

بــــاقــــــولای بلا  محــل             بـــــاوعده هـــــــای الکی

تواین روزای گـرگ ومیش             قاطی شده عشق وهوس

عشقای  امــروزی  شده             یـه مُش دروغ  همین وبس

مثل قـــــــدیم رنگ نداره             حنای  عــــــــــاشقا  دیگه

خیلی  چیزا  عوض شده            هیچ کی بهت راس نمی گه

دلارو قسمت می کنــن              انگاری کــــــه نذری  دارن

هرجا می رن یه تیکّه دل             پیش یکی  جـــا می ذارن

تـــو این زمونه عاشقی              حساب کــــــــتابی  نداره

این روزا حتّی آســـمون              یــــــه جـــــای آبی نداره

شبا توی مـهمونـیا           عشق یخی فــــراوونه

فردا که آفتاب بزنه           هیچّی ازش نمی مونه

                                                                             شعر از خلیل جوادی

روزگار

روزگارا

که چنین سخت به من می نگری

باخبر باش که پِژمردن من آسان نیست

گرچه دلگیرم از دیروزم

گرچه فردای غم انگیز مرا می خواند

لیک باور دارم

...

دل خوشی ها کم نیست

 
زندگی باید کرد